Een sterke samenleving heeft aandacht voor mentaal welbevinden.

Op zich correct, maar de wijze waarop dit door de meeste scholengroepen, koepels en ondersteunenden diensten wordt nagestreefd lijkt mij eerlijk gezegd contraproductief. Welbevinden is imemrs iets totaal anders dan wat 'instantsatisfactie' voor de leerlingen. Cruciaal is een veel groter respect voor elkeen en een beleid dat dat ook afdwingt. Toxische, autoritaire en dogmatische directeurs komen daar nu nog veel te dikwijls mee weg.

Waarom altijd maar die obsessionele zucht om anderen verantwoordelijkheden te geven voor wat eigenlijk moet gaan over de kerntaken van onderwijs?